Belen Kahvesi

Muğla'ya bağlı Çaybükü Köyünde bulunan ve meşhur "Ormancı" türküsüne konu olan "Belen Kahvesi" yılda ortalama 40 bin turist ağırlamaktaymış. Tabi biz hem hafta içi hem de sabah 9:00' da gidince sadece birkaç kişi kahvaltı yapıyordu. Öylece girdik içeriye baktık duvardaki resimleri yazıları inceledik. Ve sessizce çıkıp gittik.

Yoldaki tabelalar sizi götürüyor navigasyon kullanmanıza bile gerek kalmıyor o açıdan kolay bulunacak bir yerde. Köye tepeden bakıyorsunuz. Belen kahvesinin hikayesini, kimlerin hikayeye konu olduğunu duvarlara bakarak anlıyorsunuz.

Burada odun ateşinde keşkek yapıyorlar. Gerçi biz yiyemeden gittik ama ününü çok duyduk. Gözlemesi ve ayranını da mutlaka tadın diyorlar. Kahveye sabah erken saatte kahvaltı yapmak içinde uğrayabilirsiniz.

Hikaye ise ağa oğlu Mustafa Şahbudak köy muhtarı Tevfik Cezayir ve ormancı Mehmet İn arasında geçiyor. Muhtar ve Mustafa her akşam köy kahvesinde dama maçı düzenler. Bir temmuz akşamı yine dama oynarken oyunun yarısında "Sarı Memet" lakaplı orman memuru çıkagelir. Köy civarında bir orman yangını çıkar. Yangın ile ilgili tutulan zaptın bekçi tarafından Muğla'ya gönderilmesini muhtardan ister. Muhtar, 'Olmaz, bekçiyi gönderemem' diyerek isteği reddeder. Bunun üzerine Ormancı ile Muhtar arasında tartışma başlar. Ormancı dama masasını devirerek dağıtır, muhtarın arkadaşı Mustafa ise bu davranış üzerine ormancıya bir tokat atar. Ormancı kamasını çıkartarak Mustafa 'yı kolundan yaralar. O da, bunun üzerine ormancıya ateş eder. Kurşun sekerek olayı yatıştırmak amacıyla araya giren Muhtar'a isabet eder ve ölümüne sebep olur.

ORMANCI TÜRKÜSÜ bu olay üzerine Değirmenci Pisili Tahir Usta tarafından bestelenen ve zamanla Türkiye geneline yayılan bir halk türküsüdür.

Çıktım Belen kahvesine baktım ovaya

Bay Mustafa çağırdı, dama oynamaya,

Ormancı da gelir gelmez, yıkar masayı,

Söz dinlemez ormancı, çekmiş kafayı,

Aman ormancı, canım ormancı,

Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.

****

Gevenes’in ortasında değirmen döner,

Değirmenin suları dağından iner,

Ormancı’ya atılan kurşun Tevfik'e döner,

Tevfik’in feryatları yürekleri deler,

Aman ormancı, canım ormancı,

Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.

****

Gevenes’in suları hoştur içmeye,

Üstünde köprüsü var gelip geçmeye,

Tevfik’imi vurdular hiç mi hiç yere,

Yazık ettin ormancı köyün iki gencine,

Aman ormancı, canım ormancı,

Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.